poufale

poufale
poufale {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł., poufaleej {{/stl_8}}{{stl_7}}'w sposób świadczący o wzajemnej równości i koleżeństwie; bezceremonialnie, swobodnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poufale poklepał go po ramieniu. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • poufale — poufaleej «w sposób poufały, bezceremonialnie, swobodnie, familiarnie» Rozmawiać z kimś poufale. Traktować kogoś bardziej poufale niż dotychczas. Odnosić się do kogoś coraz to poufalej …   Słownik języka polskiego

  • kopa — 1. pot. Kopa (kopę) lat a) «bardzo dawno, bardzo długo»: – Żyje się jakoś, co? – No wiesz. Żeby tylko tak dalej. – Jasne. Kopę lat cię nie widziałem. – Ja ciebie też. I. Iredyński, Dzień. b) «poufałe, radosne powitanie używane w stosunku do… …   Słownik frazeologiczny

  • batiuszka — [wym. batiuszka] m odm. jak ż III, CMs. batiuszkaszce; lm M. batiuszkaszkowie, D. batiuszkaszków «poufale o księdzu prawosławnym» ‹ros.› …   Słownik języka polskiego

  • brach — m III, DB. a; lm M. y, DB. ów, zwykle w W. «poufale, rubasznie: „bracie! (p. brat w zn. 2)» Funduj, brachu, piwo. Zmizerniałeś, brachu …   Słownik języka polskiego

  • bratać — ndk I, brataćam, brataćasz, brataćają, brataćaj, brataćał «czynić braćmi, łączyć, jednoczyć, zespalać» Nieszczęście brata ludzi. bratać się «nawiązywać zażyłe, przyjazne, poufałe stosunki, być w bliskich stosunkach, przyjaźnić się» Bratać się z… …   Słownik języka polskiego

  • cześć — ż V, DCMs. czci, blm 1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie» Postawa pełna czci. Mieć kogoś, coś w wielkiej czci. Otaczać kogoś, coś czcią. Ucałować coś ze czcią. Żywić dla kogoś cześć. ◊ Cześć komuś, czemuś «skrót… …   Słownik języka polskiego

  • człeczysko — m a. n odm. jak n II, N. człeczyskokiem; lm D. człeczyskoków (człeczyskoysk) «poufale, ze współczuciem lub politowaniem o człowieku» Biedne człeczysko. Poczciwy człeczysko …   Słownik języka polskiego

  • człowieczysko — m a. n odm. jak n II, N. człowieczyskokiem; lm M. człowieczyskoka, D. człowieczyskoków (człowieczyskoysk) «poufale lub z odcieniem pobłażliwości o człowieku» Niezgrabne człowieczysko. Poczciwy człowieczysko …   Słownik języka polskiego

  • czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

  • dziewuszka — ż III, CMs. dziewuszkaszce; lm D. dziewuszkaszek «pieszczotliwie o dziewczynce; czasem poufale o dziewczynie, pannie» Nieśmiała dziewuszka …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”